Beide vluchten verliepen voorspoedig, we vertrokken op tijd en kwamen op tijd aan. In het begin was er nog onzekerheid of we naast elkaar konden zitten, gelukkig was er een heel aardige jongen die wel met me wilde ruilen, is toch heel wat gezelliger! Elena en ik hebben allebei onze boeken uitgelezen nog voor we in Los Angeles aankwamen :-) Joe Speedboot is een aardig boek, wel een beetje apart, maar goed het heeft me beziggehouden tijdens de vlucht. Verder had ik nog cd'tjes bij me, ook dvd's maar de draagbare dvd-speler die ik had geleend van Arjen deed het niet (blijkbaar verkeerd opgeladen).
Toen we na de eerste vlucht in Philadelphia aankwamen, begon de hele tour langs alle instanties... We hadden in Nederland al twee formulieren gekregen die we helemaal moesten invullen, met waar je verblijft, al je gegevens. Die moesten we inleveren, er werden vingerafdrukken en een foto genomen. Daarna de koffers ophalen, en door alle andere controles. Lange rijen, we moesten op een gegeven moment zelfs onze schoenen uitdoen! Toen we eindelijk door alle controles waren (duurde zeker anderhalf uur) wat gegeten, en door naar de volgende vlucht. De eerste indruk van Amerika op het vliegveld was bepaald geen goede: onvriendelijke service overal, je kreeg bepaald geen welkom gevoel.
Toen de tweede vlucht, gelukkig hadden we dit keer plaatsen naast een nooduitgang, waardoor we wat meer beenruimte hadden.
Doordat we alle controles al in Philadelphia hadden gehad, konden we in Los Angeles zo doorlopen om onze koffers op te halen, dat was wel heel prettig! We werden opgewacht door Marian, Marian's zus en Lauren, haar dochter. Best wel een verrassing (we dachten alleen door Marian opgehaald te worden), en na zo'n lange reis best moeilijk om gelijk heel erg sociaal te doen... Maar goed, wel heel leuk natuurlijk dat ze mee waren gekomen. Daarna met Marian in de auto naar Idyllwild, onderweg nog mijn eerste Farmer Boy's Burger gegeten (heel erg lekker!) en om 23 uur stipt kwamen we aan. Onderweg de hele tijd bijna in slaap gevallen (nu weet ik pas echt wat "vechten tegen de slaap" inhoud), thuis nog even een kopje thee gedronken, en daarna snel naar bed. We slapen deze maand in het Solarium, een apart gebouwtje (1 kamer) waarvan 1 kant helemaal van glas is, waardoor je dus recht de natuur inkijkt. Heel mooi, je kijkt zo naar de sterren, die je hier overigens heel wat beter ziet, echt schitterend.
We sliepen echt heel snel, maar waren er ook heel vroeg (half zes) uit. Toch wel het gevolg van de jetlag. Op de eerste ochtend stond gelijk een bezoek aan een dedication ceremony gepland; er waren hier vroeger veel indianen, en op een heel groot rotsblok waren nog tekeningen van honderden jaren oud te zien. Elena's opa heeft hier een hek voor ontworpen, zodat de tekeningen beschermd blijven, terwijl toeristen toch mooie foto's kunnen blijven maken. De ceremonie zou om 11 uur beginnen, we kwamen om kwart voor elf aan, was er nog niemand! Pas rond elf uur kwamen de eerste mensen, die gelijk een picknicktafel klaarmaakten, met veel lekker eten (er zou gelijk een lunch aan vast zitten). Het wachten was nu op de twee oude indianen die de ceremonie zouden bijwonen, maar die kwamen pas half 1, of zoals Marian het noemt: Idyllwild-tiijd. De ceremonie zelf duurde maar zo'n 5 minuutjes, met een toespraakje, en wat oeroude indianenliederen, echt heel mooi. Het was leuk om de mensen te ontmoeten, maar iedereen was wel weer redelijk oud, dus wat saai voor ons. Met 1 vrouw (Alice) wel heel erg leuk staan praten, die bleek ook doctorandus in native american (of zoiets) te zijn, mooi gesprek over van alles en nog wat, zij heeft ook nog mooie foto's van ons gemaakt.
Daarna voor de eerste keer even het dorp ingegaan, gelijk een zonnebril aangeschaft, en nog even een supermarkt ingeweest. Het weer is hier echt schitterend, overdag is het wel heel erg warm (ruim in de dertig graden denk ik), maar de warmte is hier totaal anders, de lucht is veel droger, waardoor je veel meer kunt hebben. Wel smeer ik me hier veel in met zonnebrand-olie, geen zin om te verbranden. Verder is de lucht hier wat ijler vanwege de hoogte, hoewel ik er niet veel van merk. 's Nachts koelt het wel sterk af, best lekkere temperatuur om in te slapen.
Vervolgens zijn we langsgeweest bij Pam en Jim, twee goede vrienden van Elena en Marian. Pam heeft twee schitterende paarden, Willow en Feesta, waar Elena al jaren op rijdt. Willow is al heel oud (26 jaar geloof ik), Feesta 18 als ik het goed heb. Leuk gepraat, en toen werd maar gelijk besloten dat ik die middag voor het eerst zou gaan paardrijden! Daar moest ik wel eerst even andere kleren voor aan, dus naar huis toegelopen, omgekleed (oude kleren), nog even ontspannen en om 4 uur daar naartoe.
Kort samengevat: het paardrijden ging heel goed, ik ging op Willow, een heel lief paard dat je eigenlijk niets meer hoeft uit te leggen, hij weet precies waar je naartoe moet. We zijn een heel eind omhoog gegaan, ook wat gedraaft, en na zo'n anderhalf uur waren we weer terug. Toch best wel vermoeiend! Oh, en als je het niet geloofd dat ik heb paardgereden, er zijn foto's :-))
Daarna gegeten, en om half 9 echt totaal ingestort, het was toch nog wel even wennen aan het nieuwe ritme. Om half 10 lagen we alweer te slapen, en om half zes alweer op; dat is ook wel het nadeel van die glazen wand, je wordt dus ook wel gewekt door het ochtendlicht.
Oke, ik hou ermee op voor nu, ik zal proberen om vanavond over gisteren en vandaag te vertellen.
Tot snel,
Jelle
No comments:
Post a Comment